Robimy sami ścieżkę z kamyków. Rabatka w cieniu.

 Trudno obejść się bez ścieżki w ogrodzie, zwłaszcza gdy tak jak nasza wiedzie do drewutni. Z drewutni korzystamy jesienią, zimą i wczesną wiosną gdy spacery po trawniku nie należą do przyjemności. Zatem aby idąc po drewno podczas deszczu bądź roztopów nie grzęznąć w błocie konieczne jest wykonanie ścieżki.
My zrobiliśmy ją sami. Nie jest to trudne, warto rozważyć samodzielne wykonanie.

Przed:

Po:

Materiały:
obrzeża trawnikowe, my wybraliśmy te o wysokości 10 cm
geowłóknina (przeciw chwastom)
kamień (u nas grys Biała Marianna).
beton (niewielka ilość)

Opis prac znajdziecie w internecie bez problemu. Od siebie dodam, że ponieważ gwoździe, które są w zestawie z obrzeżami z czasem mają tendencję do wysuwania się, my zalaliśmy je betonem (stąd beton na liście materiałów):

Nasza ścieżka nie jest mocno uczęszczana, wchodzimy tam jedynie idąc po drewno. W przeciwnym razie pod warstwę kamienia położylibyśmy dodatkowo kilkucentymetrową warstwę tłucznia.
Plastikowe obrzeża, z których korzystaliśmy, można również prowadzić po łuku - należy wówczas wyciąć kawałek poziomej listwy widocznej po wewnętrznej stronie co umożliwi wygięcie obrzeża.

Ścieżka wykonana jesienią i użytkowana przez całą zimę okazała się bardzo praktycznym rozwiązaniem. Wysypany tu jasny grys nie sprawia problemów, a przy okazji skutecznie rozjaśnia ten cienisty zakątek.

Na wąskim pasie trawnika przy ścieżce posadziłam funkie o jasnych liściach (rozświetlą tę zacienioną przez prawie cały dzień część przedogródka), żurawki purpurowe (teraz słabo widoczny na tle kory), barwinek i kępkę żółtych liliowców. Obok rośnie posadzona wczesną wiosną hortensja bukietowa. Teraz czekam aż to wszystko się rozrośnie i szczelnie przykryje wysypane podłoże oraz nieco widoczne obrzeża.

Wybrane przeze mnie rośliny powinny sprawdzić się w półcieniu i częściowo w cieniu - mam nadzieję, że tak się stanie bo na razie cała wiedza ogrodnicza jaką posiadam jest wyłącznie teoretyczna ;)